Mięćmierz

---

Środowisko naturalne

W rejonie Mięćmierza odkryjemy mało znane skarby przyrody, w tym Krowią Wyspę, która jest rezerwatem ptactwa wodnego. To miejsce przyciąga licznych miłośników przyrody oraz ornitologów, którzy mogą obserwować wiele rzadkich gatunków ptaków w ich naturalnym środowisku.

Bezpośrednio w sąsiedztwie Mięćmierza znajduje się również rezerwat przyrody Mięćmierz, który stanowi doskonałą przestrzeń do eksploracji unikalnych ekosystemów. Oferuje on bogactwo flory i fauny, co czyni go idealnym miejscem dla wszystkich, którzy pragną zanurzyć się w naturalnym pięknie tego regionu.

Historia

Wieś Mącimierz ma bogatą historię, sięgającą drugiej połowy XVI wieku, kiedy to miała swoje miejsce w powiecie lubelskim, w województwie lubelskim.

Warto zwrócić uwagę na krótkie kalendarium tej wsi. Niegdyś autonomiczna jednostka administracyjna, w spisie powszechnym z 1967 roku Mącimierz figuruje jako część miasta Kazimierz Dolny.

Rodowód tej miejscowości przypisywany jest prawdopodobnie XIV wieku. Mącimierz został po raz pierwszy odnotowany w dokumentach w roku 1409 (Teki archiwalne – Najstarsze zapiski ziemskie lubelskie), wówczas nosił nazwę Mancimirz. Z czasem nazwa zmieniała się w różnych dokumentach; w 1441 zapisano go jako Manczymirz, zaś w 1479 widnieje jako Mączymirz oraz Mąnczymyrz (Księgi ziemskie lubelskie).

Długosz, w swoim dziele „L.B.” (t. II. s. 552), opisuje tę wieś jako Manczymyr, położoną w parafii Serokomla, która obecnie znajduje się w Janowcu, po lewej stronie Wisły.

W roku 1529 wieś była już opisana w tej samej parafii jako Mączimyerz i Macymyierz (Liber Retaxationum s. 351, s. 428). W 1531 roku, Maczimyerz należał do parafii Wilków, a w 1563 zarejestrowano jedynie nazwę wsi Meczimiersz (Księgi Pobrowe 33 467) bez dodatkowych szczegółów.

W roku 1529 z pewnych ról wsi Serokomla, Janowice oraz Mięćmierz, dziesięcina snopowa o wartości 1/12 grzywny należała do stołu konwentu świętokrzyskiego, podczas gdy część z folwarku i innych ról kmiecych przynosiła plebanowi Serokomli dziesięcinę snopową o wartości 2,5 grzywien.

W 1626 roku Męcimierz (lub Męćmierz) dysponował 3 łanami ziemi. W 1674 roku odnotowano tę miejscowość jako Mecmierz, przynależącą do parafii kazimierskiej. Natomiast w roku 1682 Męcimir sąsiadował z Dobrem.

W 1787 roku Mięcmierz był jeszcze częścią parafii Janowiec, a w 1801 roku wieś składała się z 18 domów (jak zaznaczył Anton Meyer Heldensfeld).

Od 1827 roku i później, miejscowość zaczęto określać jako Mięcmierz, a od 1905 roku jej oficjalna nazwa brzmiała Mięćmierz (Spravocznaja kniżka Liublinskoj guberni. Lublin 1905. s. 493).

Niegdyś Mącimierz należał do gmin Zastów, Rogów oraz Szczekarków.

Obecnie wieś ta zachowuje charakter skansenu, dzięki historycznym chałupom pokrytym strzechą, z których część została przetransportowana z innych lokalizacji.

Architektura

W sercu osiedla można dostrzec osłoniętą gontem studnię, która niewątpliwie przyciąga wzrok. Z odległej góry Albrechtówki widoczny jest wiatrak kozłowy, który został przeniesiony z Bałtowa, znajdującego się w pobliżu Puław.

Nieopodal można zobaczyć również ruiny willi Stanisława Szukalskiego, które pochodzą z 1910 roku i zostały zaprojektowane przez inż. Jana Albrychta, zlokalizowane na Albrechtówce (Albrychtówce).

Turystyka

Dzisiaj Mięćmierz, znany jako turystyczna wioska, ma swoją przeszłość związaną z flisactwem, w której mieszkańcy zajmowali się przewozem towarów przez rzekę Wisłę do znajdującego się naprzeciw Janowca. Miejsce to jest atrakcyjne dla miłośników turystyki, którzy chcą do niego dotrzeć różnymi trasami. Można tu przyjść wzdłuż brzegu Wisły, przebywając przez górę Albrechtówkę, co możliwe jest dzięki wejściu obok kamieniołomów. Alternatywnie, dostępne jest także dojście ulicą Słoneczną, które prowadzi od strony Czerniawy.

Od 2023 roku część skarpy wzdłuż Wisły znalazła się pod ochroną w rezerwacie przyrody Mięćmierz, co stanowi dodatkowy atut dla osób pragnących obcować z naturalnym pięknem tego regionu.

---

Oceń: Mięćmierz

---